آنچه كه درباره حلم و بردباری باید مورد توجه قرار بگیرد، حضرت می‌فرماید یكی این است كه اگر كسی به تو بگوید یكی به من بگویی ده تا می‌شنوی تو در پاسخ بگو اگر ده تا بگویی هم یكی نمی‌شنوی، وَ مَنْ شَتَمَكَ فَقُلْ لَهُ كسی كه به تو ناسزا بگوید إِنْ كُنْتَ صَادِقاً فِيمَا تَقُولُ، اگر در آنچه كه می‌گویی صادق هستی و درست است فَأَسْأَلُ اللَه أَنْ يغْفِرَ لِى از خدا می‌خواهم كه من را ببخشد و بیامرزد، وَ إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فِيمَا تَقُولُ اگر در آنچه كه می‌گویی خلاف است و خلاف واقع است، فَاللَه أَسْأَلُ أَنْ يغْفِرَ لَكَ از خدا می‌خواهم كه از تو درگذرد، وَ مَنْ وَعَدَكَ بِالْخَنَا فَعِدْهُ بِالنَّصِيحَةِ وَ الرِّعَاءِ كسی كه به درشتی تو را وعده بدهد، وعید بدهد، تو او را به نصیحت و مراعات وعده بده و پاسخ بده.
خب این جملاتی كه امام صادق علیه‌السّلام در اینجا درباره حلم و بردباری می‌فرمایند همان‌طوری كه در جلسه قبل خدمت رفقا عرض شد واقعا مطالب عجیبی است و سخنانی است كه اینها را باید مد نظر قرارداد و به كار بست و انسان بهره ببرد و سود ببرد. جداً اگر این مطالب در دست ما نبود ما در اجتماع چگونه برخورد می‌كردیم با آنچه كه درباره ما گفته می‌شد؟ بالاخره هر كسی در این دنیا یك دوست دارد یك دشمن دارد این كه واضح است، از پیغمبر گرفته و امیرالمؤمنین، آنهایی كه دیگر بالاتر از اینها نبود، اتفاقا آنها از همه بیشتر دشمن داشتند، دوستان به جای خود ولی دشمنان آنها خب كم نبودند، ولی ما وقتی كه رفتار آنها را مشاهده می‌كنیم می‌بینیم كه اصلا رفتار آنها طبق همین فرمایش امام صادق علیه‌السّلام بوده، اصحابشان، خودشان، اینها به همین نحوه عمل می‌كردند و می‌خواستند بقیه هم همین‌طور باشند این اجتماع‌شان، مجتمع و افرادی كه با آنها سر و كار دارند، همسایه‌شان، قوم و خویش‌شان و سایر افراد در این زمینه باشند، خیلی زود تصمیم نمی‌گرفتند، خیلی زود عكس العمل نشان نمی‌دادند.